– Τα φάρμακα χορηγούνται πάντα βάσει ιατρικής γραπτής οδηγίας, πού υπογράφεται από το γιατρό.
– Για την ασφαλή και ακριβή προετοιμασία του φαρμάκου τον αρρώστου ο νοσηλευτής εργάζεται με συγκεντρωμένη την προσοχή του, μπροστά στο φαρμακείο. – Τα φάρμακα γράφονται σε ατομική κάρτα του αρρώστου (μία κάρτα για κάθε φάρμακο), σύμφωνα με την ιατρική οδηγία. Όταν το φάρμακο είναι σε υγρή μορφή, ελέγχεται η ονομασία του φαρμάκου, η περιεκτικότητα, η ημερομηνία λήξης της χρήσης τον και η σύσταση τον φαρμάκου (αλλαγμένο χρώμα, παρουσία κρυστάλλων, διαυγές ή θολό) ανάλογα με τις φυσικές του ιδιότητες.
– Πριν χορηγηθεί το φάρμακο, διαβάζεται τρεις φορές:
- Όταν παίρνεται από τη θέση τον.
- Πριν τοποθετηθεί στο ποτηράκι φαρμάκου ή αναρροφηθεί από φύσιγγα ή φιαλίδιο.
- Πριν πεταχτεί η φύσιγγα ή το φιαλίδιο ή τοποθετηθεί το φιαλίδιο με το σιρόπι στο φαρμακείο.
– Δε χορηγούνται φάρμακα από φιαλίδια που δεν έχουν ετικέτα ή δεν είναι ευανάγνωστη, για την αποφυγή λάθους. Τυχόν περίσσευμα φαρμάκου δεν επιστρέφεται πάλι στο φιαλίδιο.
– Όταν ετοιμάζονται τα φάρμακα για τη χορήγηση στους αρρώστους, δεν πρέπει να διακόπτεται η εργασία. Αν χρειαστεί να διακοπεί, τότε κλειδώνεται το φαρμακείο. Η αποφυγή της διακοπής της προετοιμασίας φαρμάκων μειώνει τις πιθανότητες να γίνουν λάθη.
– Όταν τελειώσει η ετοιμασία των φαρμάκων, τα φάρμακα μπαίνουν σε ειδικό δίσκο, όπου το καθένα φέρει την ανάλογη κάρτα, στην οποία αναγράφονται το ονοματεπώνυμο και πατρώνυμο του αρρώστου, το φάρμακο, η δόση και οι ώρες χορήγησής τούς. Ο δίσκος αυτός μπορεί να είναι ατομικός ή για ομαδική χρήση πολλών αρρώστων. Όταν πρόκειται για ομαδική χρήση, τα φάρμακα τοποθετούνται στο δίσκο κατά θάλαμο για διευκόλυνση του νοσηλευτή. Ο δίσκος πρέπει να παρακολουθείται μέχρι την ώρα της χορήγησης των φαρμάκων.
– Χορηγούνται πρώτα τα φάρμακα σε αρρώστους που μπορούν να τα πάρουν μόνοι τους και έπειτα σε εκείνους πού χρειάζονται βοήθεια.
– Όταν φτάνουμε δίπλα στον άρρωστο, για να τον χορηγήσουμε το φάρμακο, πρέπει να βεβαιωθούμε ότι είναι ο άρρωστος για τον οποίο παραγγέλθηκε το φάρμακο. Γι’ αυτό το λόγο διαβάζουμε το όνομά του στην ταυτότητα πού φέρει στο χέρι ή μας το λέει ο ίδιος και το συγκρίνουμε με το όνομα πού αναγράφεται στην κάρτα του φαρμάκου. Τότε απευθυνόμαστε στον άρρωστο με το όνομά του για επαλήθευση. Την ώρα αυτή που είμαστε δίπλα στον άρρωστο, είναι ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μαζί του. Ακόμη θα πρέπει να πείσουμε τον άρρωστο ότι το φάρμακο που του δίνουμε θα τον βοηθήσει στη θεραπεία του.
– Τα φάρμακα χορηγούνται από τον νοσηλευτή που τα ετοίμασε. Παραμένουμε δίπλα στον άρρωστο, μέχρι να βεβαιωθούμε ότι πήρε τα φάρμακα του. Δεν αφήνουμε φάρμακα στο κομοδίνο του αρρώστου, για να τα πάρει αργότερα. Μπορεί ή να μη τα πάρει καθόλου ή να τα αθροίσει και να τα πάρει όλα μαζί, με αρνητικές συνέπειες για την υγεία του.
– Φροντίζουμε να μην κάνουμε λάθη κατά τη χορήγηση φαρμάκων. Αν γίνει κάποιο λάθος, κινδυνεύει άμεσα η υγεία και η ζωή του αρρώστου. Γι’ αυτό αναφέρουμε το λάθος αμέσως στην Προϊσταμένη του Τμήματος και στον υπεύθυνο γιατρό.
Ο νοσηλευτής πρέπει να δίνει: Στο σωστό άρρωστο, Το σωστό φάρμακο, Στη σωστή δόση, Με το σωστό τρόπο, Τη σωστή ώρα.
Οι γενικές αρχές που διέπουν τη χορήγηση φαρμάκων περιλαμβάνουν τις παρακάτω οδηγίες:
1.Η γραφη θα πρέπει να είναι πάντοτε καθαρή, ευανάγνωστη, με σαφήνεια, ακρίβεια, συντομία και αντικειμενικότητα.
2.Χρησιμοποιειται η σωστή ορολογία, χωρίς περιττές και άσχετες εκφράσεις και έννοιες.
3.Αναφερονται εκφράσεις του αρρώστου σε εισαγωγικά, όπως ο ίδιος τα είπε, σε ειδικές περιπτώσεις. Σημειώνεται η ημερομηνία και η ώρα.
4.Χρησιμοποιουνται σωστά τα διάφορα διεθνή σύμβολα, π.χ.gr=γγραμμάριο, Im= ενδομυϊκή ένεση φαρμάκου, IU= διεθνείς μονάδες κ.ά. Έτσι εξασφαλίζεται καλή επικοινωνία και αποφεύγονται λάθη παρερμηνείας.
5.Αναγραφονται σωστά τα ονόματα των φαρμάκων.
6.Δεν μουτζουρωνονται ποτέ ότι χρίζει διόρθωσης. Διαγράφεται με μια γραμμή και σημειώνεται επάνω ή λέξη ΛΆΘΟΣ. Σε οποιοδήποτε έλεγχο και ιδιαίτερα σε νομικές περιπτώσεις προλαμβάνεται η πιθανή κατηγορία, ότι επιχειρήθηκε κάποια τροποποίηση ή απόκρυψη των γραφομένων.
7.Υπογραφεται πάντοτε ολογράφως ή με τρόπο που να διαβάζεται το όνομα του νοσηλευτή που τα χορηγεί.
8.Παραλληλα ο νοσηλευτής φροντίζει να χορηγεί όλα τα φάρμακα, μόνο με οδηγία γιατρού.
9.Λαμβανει το ιστορικό του αρρώστου σχετικά με τη χρήση φαρμάκων, δηλαδή πληροφορείται:
Ποια φάρμακα έπαιρνε προηγουμένως ή εξακολουθεί να παίρνει.
Για ποιο σκοπό παίρνει ή έπαιρνε το φάρμακο και αν ο σκοπός αυτός έχει πραγματοποιηθεί.
Αν η λήψη τουφαρμάκου γινόταν με σωστό τρόπο (δοσολογικο σχήμα, διάρκεια)
Αν είναι αλλεργικός σε φάρμακα και ποια είναι αυτά.
Αν το φάρμακο προκάλεσε παρενέργειες οι οποίες πρέπει να αναφερθούν και να γίνει περιγραφή των συμπτωμάτων που παρουσίασε.
Ο,τι άλλο, κατά περίπτωση, κριθεί απαραίτητο.
Η πρώτη απάντηση είναι από το βιβλίο ποιστοποιησης (ερωταπαντησεις βοηθως νοσηλευτης χειρουργείου) και αναφέρεται στις βασικές αρχές φάρμακων.. Η ερώτηση μας ζητάει τις γενικές αρχές…
Θεωρώ ότι “βασικές” και “γενικές” είναι το ίδιο. Αλλά είναι στη δική σας κρίση να γράψετε ότι νομίζετε!
Απλά για ενημέρωση…. Η ερώτηση βρίσκεται στο βιβλίο ερωταπαντησεων.. Βασικές αρχές ατόμων με ειδικές παθήσεις… Και είναι συγκεκριμένη…