Είναι τα κατάγματα στα οποία το ένα κομμάτι του σπασμένου οστού σφηνώνεται μέσα στο άλλο κομμάτι. Πιο συγκεκριμένα το τμήμα του σπασμένου οστού με τη μικρότερη διάμετρο μπαίνει μέσα στο άλλο κομμάτι με τη μεγαλύτερη διάμετρο. Τα κατάγματα αυτά είναι συνήθως σταθερά, δε χρειάζονται ανάταξη και η πώρωση τους γίνεται γρήγορα. Συμβαίνουν συχνά στον αυχένα του βραχιονίου ή του μηριαίου οστού και είναι δυνατόν να μην ανιχνευθούν επειδή η λειτουργικότητα του μέλους διατηρείται.