217. Ποια η κλινική εικόνα του καρκίνου του πνεύμονα;

  • Βήχας επίμονος, ξηρός και ερεθιστικός από ερεθισμό του βρόγχου
  • Απόχρεμψη
  • Πλευροδυνία (θωρακικός πόνος)
  • Δύσπνοια
  • Αιμόφυρτα πτύελα (ζελέ από φραγκοστάφυλα)
  • Αναπνευστικός συριγμός (στένωση του κεντρικού βρόγχου)

Όταν υπάρχουν τρία από αυτά τα συμπτώματα και υπάρχει συγχρόνως και απώλεια βάρους πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται έρευνα για βρογχογενές καρκίνωμα.

216. Αναφέρετε, ονομαστικά, την ταξινόμηση των εγκαυμάτων, ανάλογα με το βαθμό βλάβης των ιστών.

Ανάλογα  με το βαθμό των προσβλημένων ιστών, τα εγκαύματα διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:

  • 1ου βαθμού ή επιπολής εγκαύματα. Χαρακτηρίζονται από κάκωση μόνο της επιδερμίδας, κόκκινο δέρμα που πονάει και φλεγμαίνει. Τα εγκαύματα αυτής της κατηγορίας δεν χρειάζονται κάποια ιδιαίτερη θεραπεία.
  • 2ου  βαθμού ή μερικού πάχους εγκαύματα. Χαρακτηρίζονται από κάκωση της επιδερμίδας και του χορίου. Το δέρμα είναι κόκκινο, με φλύκταινες ή ανοιχτές περιοχές που χάνουν υγρά (εξίδρωση). Ο ασθενής πονάει πολύ και χάνει σημαντικές ποσότητες υγρών. Υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί καταπληξία.
  • 3ου βαθμού ή ολικού πάχους εγκαύματα. Χαρακτηρίζονται από κάκωση της επιδερμίδας, του χορίου, του υποδόριου ιστού αλλά και βαθύτερων πιθανά οργάνων. Το δέρμα λευκάζει, ο πόνος είναι ελάχιστος και η περιοχή δεν επαναιματώνεται, μιας που έχουν καταστραφεί τα αιμοφόρα νεύρα της περιοχής.

215. Αναφέρετε τις επιπλοκές των εγκαυμάτων. (ονομαστικά)

Οι επιπλοκές και οι επιπτώσεις των εγκαυμάτων εξαρτώνται από τη βαρύτητα του. Οι πιο σημαντικές όμως και οι οποίες απειλούν τη ζωή του εγκαυματία, είναι οι εξής:

  • Απώλεια υγρών
  • Πιθανή λοίμωξη
  • Πρόκληση shock

Εκτός από τις επιπλοκές αυτές, οι οποίες απειλούν τη ζωή του εγκαυματία άμεσα, υπάρχει και σοβαρή επίπτωση της αλλοίωσης της εμφάνισης του αρρώστου ή ακόμα και της εγκατάστασης μόνιμων αναπηριών. Οι ρικνώσεις και οι ουλές που θα αναπτυχθούν, καθώς επουλώνεται το έγκαυμα, δημιουργούν αισθητικά προβλήματα στον άρρωστο. Μπορεί, όμως, να δημιουργηθούν και λειτουργικά προβλήματα ή και αναπηρίες, όταν επηρεάζουν την κινητικότητα και περιορίζουν το εύρος των κινήσεων π.χ. των άκρων.

214. Σε τι διακρίνονται τα εγκαύματα, ανάλογα με την αιτία που τα προκαλεί;

  • Θερμικά,
  • χημικά,
  • ηλεκτρικά

ή

Τα εγκαύματα διακρίνονται σε σχέση με την αιτία που τα προκάλεσε στα εξής είδη:

1. ΘΕΡΜΙΚΑ ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ

Όταν το αίτιο είναι η φωτιά, τα καυτά υγρά (λάδι, νερό, καφές) ή τα καυτά στερεά αντικείμενα.

2. ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ

Όταν το αίτιο είναι το ηλεκτρικό ρεύμα. Εδώ η διαδρομή του μέσα από το ανθρώπινο σώμα, δημιουργεί διαφόρου βαθμού κακώσεις στους ιστούς, μέχρι και το θάνατο.

3. ΧΗΜΙΚΑ ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ

Εδώ το αίτιο είναι χημικές ουσίες, που όταν έρθουν σε επαφή με το δέρμα, δημιουργούν ιστικές καταστροφές.

4. ΑΚΤΙΝΙΚΑ ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ

Όταν το αίτιο είναι η ιονίζουσα ακτινοβολία. Αυτή μπορεί να είναι ιατρογενής (θεραπευτικές ή διαγνωστικές ακτινοβολίες) αλλά και η ηλιακή ακτινοβολία (έγκαυμα μετά από πολύωρη ηλιοθεραπεία).

213. Αναφέρατε τρόπους αντιμετώπισης των εγκαυμάτων.

  • Αφαιρούμε τα ρούχα.
  • Καθαρισμός με φυσιολογικό ορό. Δεν χρησιμοποιούμε αντισηπτικά και δεν τρίβουμε την περιοχή.
  • Με ήπιες κινήσεις αφαιρούμε τα ξένα σώματα.
  • Αν το έγκαυμα είναι μικρότερο του 20% της συνολικής επιφάνειας του δέρματος, βυθίζεται σε παγωμένο νερό ή περιβρέχεται με ψυχρά επιθέματα.
  • Τοποθετούμε αντιμικροβιακές αλοιφές ή γάζες εμποτισμένες σε αντιμικροβιακές ουσίες.
  • Εάν υπάρχουν φυσαλίδες, αποφεύγουμε να τις σπάσουμε και καλύπτουμε το δέρμα με παχύ στρώμα αποστειρωμένων γαζών.
  • Χαλαρή επίδεση με βαμβάκι.
  • Συστηματική υποστήριξη
  • Αντιμετώπιση ύποογκαιμίας και πόνου
  • Αντιμετώπιση λοίμωξης
  • Αντιμετώπιση αναπνευστικών προβλημάτων
  • Ενδοφλέβια ρύθμιση ισοζυγίου υγρών και ηλεκτρολυτών.

212. Περιγράψτε εγκαύματα 3ου βαθμού.

Βαθιά (3ου βαθμού) εγκαύματα:

Υπάρχει καταστροφή όλων των στοιβάδων του δέρματος. Η εγκαυματική βλάβη επεκτείνεται πέρα από το δέρμα και προσβάλλει κάθε υποκείμενο ιστό, όπως: νεύρα, λίπος, μυς, οστά. Η καταστροφή των νευρικών απολήξεων εξαφανίζει το αίσθημα πόνου. Το δέρμα μπορεί να είναι ωχρό και ορισμένες φορές απανθρακωμένο. Τα βαθιά εγκαύματα χρειάζονται επείγουσα αντιμετώπιση και ειδική θεραπεία σε μονάδα εγκαυμάτων.

Η έκταση της εγκαυματικής βλάβης υπολογίζεται ως ποσοστό της ολικής επιφάνειας του σώματος χρησιμοποιώντας τον κανόνα 9%. Το σώμα δηλαδή, χωρίζεται σε περιοχές, που αντιστοιχούν σε περίπου 9% της συνολικής του επιφάνειας.

Άλλη μέθοδος είναι αυτή της παλάμης. Δηλαδή, έγκαυμα στο μέγεθος της παλάμης του εγκαυματία αντιστοιχεί σε 1,15% της επιφάνειας του σώματος του.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ένα έγκαυμα βάθους 3ου βαθμού και έκτασης 9% θα προκαλέσει καταπληξία και ο εγκαυματίας θα χρειαστεί νοσοκομειακή αγωγή.

Πρέπει ιδιαίτερα να τονιστεί ότι το βάθος και πολύ περισσότερο η έκταση της εγκαυματικής βλάβης, δεν μπορεί να εκτιμηθούν απόλυτα από τα συμπτώματα της πρώτης στιγμής, αφού είναι δυνατή η εξέλιξη τους μέχρι και 72 ώρες μετά το έγκαυμα.

Εντοπισμός εγκαυματικής βλάβης:

Ιδιαίτερη προσοχή και άμεση αντιμετώπιση απαιτούν τα εγκαύματα στο πρόσωπο, το λαιμό και στο στόμα, επειδή προκαλούν ταχύτατα οίδημα των αεροφόρων οδών με σοβαρό κίνδυνο ασφυξίας.

Ηλικία:

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι εγκαύματα οποιουδήποτε βάθους και έκτασης ενδέχεται να είναι θανατηφόρα για παιδιά κάτω των 2 ετών και ενήλικες άνω των 60.

210. Τι ονομάζουμε έγκαυμα.

Έγκαυμα είναι η καταστροφή του δέρματος και των βαθύτερων ιστών από θερμικό, χημικό ή ηλεκτρικό παράγοντα. Το έγκαυμα δεν πρέπει να θεωρείται και να αντιμετωπίζεται απλά σαν τοπική βλάβη, αλλά σαν «νόσος» που διαταράσσει ολόκληρο τον οργανισμό. Εξάλλου δεν πρέπει να παραβλέπεται η τεράστια ψυχολογική επιβάρυνση του εγκαυματία πέραν της διαταραχής της φυσιολογίας του οργανισμού του. Στατιστικά τα εγκαύματα είναι συχνότερα σε παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών και σε ενήλικες άνω των 60.

209. Τι είναι αιμάτωμα;

Αιμάτωμα είναι η απώλεια μεγάλης ποσότητας αίματος, το οποίο συλλέγεται μέσα σε νεοσχηματισμένη κοιλότητα, ανάμεσα στους ιστούς.

208. Τι είναι εκχύμωση;

Εκχύμωση είναι η διάχυτη συλλογή μικρής ποσότητας αίματος και αρκετού πλάσματος στο δέρμα ή στον υποδόριο ιστό, με αποτέλεσμα το σχηματισμό οιδήματος.