Κατηγορία: Ερωτήσεις – Απαντήσεις

Η πρόληψη φαίνεται να έχει πολύ μεγάλη σημασία όσον αφορά τις παθήσεις του εγκεφάλου. Για να γίνεται σωστή πρόληψη, χρειάζεται να αναγνωρίζονται και να αποφεύγονται οι προδιαθεσικοί παράγοντες (δηλαδή άλλες παθήσεις ή καταστάσεις που προκαλούν αγγειακές παθήσεις του εγκεφάλου). Οι κυριότεροι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι η αρτηριακή υπέρταση (πίεση), ο σακχαρώδης διαβήτης (σάκχαρο), οι καρδιοπάθειες, η λήψη αντισυλληπτικών χαπιών, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, καθώς και οι κληρονομικοί παράγοντες.

Ψευδαισθήσεις είναι το βίωμα αισθημάτων (δηλαδή αποτελεσμάτων της λειτουργίας των αισθητηρίων μας οργάνων, ακούσματα, οράματα, μυρωδιές, γεύσεις, απτικά ερεθίσματα), τα οποία όμως δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Πρέπει να διακρίνονται από τις παραισθήσεις, στις οποίες τα αντικείμενα στα οποία αναφέρονται τα αισθήματα είναι πραγματικά, αλλά δεν έχουν τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά με τα οποία τα αντιλαμβανόμαστε.

Οι παλαιότερες περιγραφές των μορφών σχιζοφρένειας περιλαμβάνουν διάφορους τύπους σχιζοφρένειας, όπως ο παρανοειδής, ο κατατονικός, ο αποδιοργανωτικός και ο ηβηφρενικός.

Κατά μια άλλη ταξινόμηση η σχιζοφρένεια διακρίνεται σε δυο κυρίως μορφές: εκείνη στην οποία προεξάρχουν τα θετικά ή παραγωγικά συμπτώματα (όταν σχηματικά η σκέψη του ασθενούς «παράγει» κάτι που δεν υφίσταται: παραλήρημα, ψευδαισθήσεις, ιδεόρροια) και εκείνη στην οποία προεξάρχουν τα αρνητικά συμπτώματα (όταν κάτι «λείπει»: απραξία, αβουλησία, αλογία, αθυμία, ανηδονία).

Οι διαταραχές της προσωπικότητας σύμφωνα με τις νεότερες διεθνείς ταξινομήσεις διακρίνονται σε τρία κλάσματα (clusters), τρεις δηλαδή υποκατηγορίες.

1. Διαταραχές προσωπικότητας Ⅰ. Cluster A

• Παρανοειδής διαταραχή προσωπικότητας
• Σχιζοειδής διαταραχή προσωπικότητας
• Σχιζότυπη διαταραχή προσωπικότητας

2. Διαταραχές προσωπικότητας Ⅱ. Cluster B

• Μεθοριακή (οριακή) διαταραχή προσωπικότητας
• Αντικοινωνική (ψυχοπαθητική) διαταραχή προσωπικότητας
• Δραματική (ιστριονική) διαταραχή προσωπικότητας
• Ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας

3. Διαταραχές προσωπικότητας Ⅲ. Cluster C

• Ψυχαναγκαστική καταναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας
• Αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας
• Εξαρτητική διαταραχή προσωπικότητας

Τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

1. Αυτά που προκαλούνται όταν ένα εγκεφαλικό αγγείο αποφραχθεί (βουλώσει) και λέγονται ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια και
2. αυτά που προκαλούνται, όταν εγκεφαλικό αγγείο ραγεί (σπάσει), και λέγονται αιμορραγικά εγκεφαλικά επεισόδια.

Συχνότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι. στη μετεγχειρητική πορεία των περισσότερων ασθενών, δεν δημιουργείται κανένα, συνήθως, πρόβλημα. Εντούτοις, θα πρέπει να γνωρίζει κανείς τις πιο συχνές μετεγχειρητικές επιπλοκές. .

• Από το τραύμα: Δύο είναι οι πιο συχνές επιπλοκές από το τραύμα. Η αιμορραγία και η διαπύηση.

α)Η αιμορραγία είναι συνηθισμένη επιπλοκή και συνήθως οφείλεται στην αναποτελεσματική απολίνωση κάποιου αγγείου. Για να αντιμετωπιστεί, πρέπει να απολινωθεί το αγγείο χειρουργικά και αν χρειαστεί, να χορηγηθεί αίμα στον άρρωστο, ανάλογα µε το πόσο ήπια ή αθρόα είναι η αιμορραγία του.
β)Η διαπύηση του τραύματος, γίνεται εξαιτίας μόλυνσης του. Μπορεί να οφείλεται σε μόλυνση των ιστών κατά τη διάρκεια της επέμβασης ή μετεγχειρητικά, στις αλλαγές του τραύματος αν, για παράδειγμα, τα εργαλεία δεν είναι καλά αποστειρωμένα. Η διαπύηση αντιμετωπίζεται µε διάνοιξη του τραύματος στο σημείο που υπάρχει πύον, έτσι ώστε αυτό να παροχετευτεί προς τα έξω. Πλύσεις µε ειδικά αντισηπτικά συμπεριλαμβάνονται στη θεραπεία και μερικές φορές, χορήγηση αντιβίωσης.

• Από το αναπνευστικό σύστημα: Οι πιο συχνές επιπλοκές από το αναπνευστικό σύστημα είναι η ατελεκτασία, η πνευμονία και η πνευμονική εμβολή. Μετεγχειρητικά, η παρουσία άφθονων βρογχικών εκκρίσεων, οι οποίες δεν απομακρύνονται εύκολα εξαιτίας κυρίως της θέσης του αρρώστου στο κρεβάτι και της δυσκολίας στο βήχα (εξαιτίας του πόνου), είναι δυνατό να δημιουργηθεί απόφραξη των βρόγχων. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε ατελεκτασία δηλαδή, στην ατελή έκταση των πνευμονικών κυψελίδων. Η ατελεκτασία εκδηλώνεται με πυρετό και αύξηση του αριθμού των αναπνοών. Αντιμετωπίζεται µε τη ρευστοποίηση και αποβολή των εκκρίσεων από τους βρόγχους, με αναπνευστικές ασκήσεις που μαθαίνει να κάνει ο άρρωστος και τέλος, µε την κινητοποίηση του. Όταν η ατελεκτασία εγκαθίσταται για πάνω από 3 ημέρες. εξελίσσεται σε πνευμονία. Η τελευταία αντιμετωπίζεται, όπως και η ατελεκτασία, με επιπλέον χορήγηση αντιβιοτικών.
  Η πιο σοβαρή επιπλοκή από το αναπνευστικό, είναι η πνευμονική εμβολή, δηλαδή, η οξεία απόφραξη της πνευμονικής αρτηρίας ή κλάδων της. Η απόφραξη αυτή είναι συνήθως το αποτέλεσμα της μετακίνησης θρόμβων, από τις φλέβες συνήθως των κάτω άκρων. Η πνευμονική εμβολή εκδηλώνεται µε δύσπνοια, πόνο, ανησυχία, βήχα και ροδόχροα πτύελα. Πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα γιατί αποτελεί σοβαρή απειλή για τη ζωή του χειρουργημένου.
• Από το πεπτικό: Μετά από τις χειρουργικές επεμβάσεις, μία κοινή επιπλοκή που αναμένεται είναι η μετεγχειρητική πάρεση του εντέρου. Είναι, δηλαδή, μια πρόσκαιρη παράλυση του εντέρου, η οποία διαρκεί μερικά 24ωρα, ανάλογα με το είδος της επέμβασης και του αρρώστου. Συνήθως, υποχωρεί χωρίς να δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα.
• Από τα αγγεία: Η πιο συνηθισμένη επιπλοκή είναι η θρομβοφλεβίτιδα. Η ακινησία του αρρώστου είναι συνήθως η αιτία αυτής της επιπλοκής, σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια του φλεβικού δικτύου, που εμφανίζουν μερικοί άρρωστοι. Η θρομβοφλεβίτιδα, πρέπει να αντιμετωπιστεί έγκαιρα, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος της πνευμονικής εμβολής, εξαιτίας μετανάστευσης των θρόμβων.

ή

Μετεγχειρητικές δυσχέρειες και επιπλοκές

Μετεγχειρητικές δυσχέρειες.

1. Πόνος.
2. Δίψα.
3. Δυσφορία.
4. Ναυτία – έμετος.
5. Δυσκοιλιότητα.
6. Επίσχεση ούρων

O νοσηλευτής καλείται να βοηθήσει τον άρρωστο να απαλλαγεί από τα παραπάνω προβλήματα.

Γρήγορη κινητοποίηση του ασθενούς:

Όσο ο άρρωστος είναι ακινητοποιημένος στο κρεβάτι, το αναπνευστικό του σύστημα δεν λειτουργεί καλά σε όλα τα σημεία του. Θα μπορούσαμε να πύμε ότι, κατά κάποιο τρόπο «τεμπελιάζει». Η κατάσταση αυτή, είναι επικίνδυνη, γιατί μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία. Για τον λόγο αυτό, πρέπει ο άρρωστος να κινητοποιηθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα του επιτραπεί από το είδος της εγχείρησης, στην οποία υποβάλλεται.

ή

Σήμερα υπάρχει η τάση να σηκώνεται ο άρρωστος από τι κρεβάτι το πρώτο 24ωρο ή 48ωρο από την εγχείρηση, για την αποφυγή επιπλοκών από:

• Το αναπνευστικό σύστημα
• Το πεπτικό σύστημα
• Το κυκλοφορικό σύστημα
• Τη μείωση του μετεγχειρητικού πόνου
• Την ταχύτερη ανάρρωση και τη συντόμευση του χρόνου επιστροφής στη πλήρη δίαιτα.

Η έγερση του αρρώστου μπορεί να παρουσιάσει προβλήματα. Πριν σηκωθεί ο άρρωστος από το κρεβάτι, παίρνονται τα ζωτικά σημεία και επιβεβαιώνεται η καλή γενική του κατάσταση.

Αν η έγκαιρη έγερση δεν είναι δυνατή, τότε γίνονται ασκήσεις στο κρεβάτι, που φέρνουν τα ίδια καλά αποτελέσματα με την έγκαιρη έγερση.