Οξείες επιπλοκές.
α) Υπογλυκαιμία: Συχνή ανεπιθύμητη ενέργεια της ινσουλινοθεραπείας. ‘Όταν το σάκχαρο στο αίμα πέσει στο 45-50 mg% και συνοδεύεται από ιδρώτα, τρεμούλιασμα, μούδιασμα γύρω από το στόμα, ζάλη, έντονη πείνα, αίσθημα παλμών, νευρικότητα και πονοκέφαλο, τότε πρέπει να αντιμετωπισθεί αμέσως με τη λήψη ζάχαρης ή καραμέλας. Καλό είναι να φέρει κάρτα μαζί του, που να αναφέρει ότι είναι διαβητικός και στην τσέπη του να έχει πάντα ζαχαρίνες ή καραμέλες. Αυτό είναι μέρος της εκπαίδευσης του αρρώστου από το νοσηλευτή του διαβητολογικού ιατρείου.
β) Διαβητική οξέωση: Αυτή οφείλεται στη διακοπή ή μείωση της δόσης της ινσουλίνης, παρουσιάζει υπεργλυκαιμία και εμφανίζεται σε καινούργιούς διαβητικούς τύπου 1 και στη διάρκεια άλλης αρρώστιας (π.χ. πνευμονία, ουρολοίμωξη). Απαιτεί άμεση ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα.
Χρόνιες επιπλοκές ΣΔ.
- Στους οφθαλμούς (αμφιβληστροειδοπάθεια).
- Στα νεύρα (μούδιασμα, κράμπες, ψυχρά δάκτυλα, καυσαλγία στα κάτω άκρα κτλ.).
- Στα αγγεία (μικροαγγειοπάθεια).
- Στους νεφρούς (νεφροπάθεια μέχρι νεφρική ανεπάρκεια).