170. Ποια είναι η νοσηλευτική φροντίδα σε καρκίνο του πνεύμονα;

Το νοσηλευτικό προσωπικό δίνει µμεγάλη βαρύτητα στη ψυχολογική υποστήριξη του αρρώστου, αλλά και της οικογενείας του. O φόβος είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί για τη µμετέπειτα πορεία. Ο πόνος που νιώθει, οι παρενέργειες από τη χημειοθεραπεία (κυρίως εμετός, ναυτία, διάρροια, καταβολή δυνάμεων) τον κάνουν αδύναμο και πολλές φορές αναπτύσσει εξάρτηση από το νοσηλευτικό προσωπικό. Επίσης, η αλλαγή εικόνας του σώματος του δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα. Γι’ αυτό, το νοσηλευτικό προσωπικό που νοσηλεύει αυτούς τους αρρώστους, πρέπει να είναι εξειδικευμένο.

Αν ο άρρωστος µε καρκίνο πνεύμονα μπορεί να χειρουργηθεί, τότε η νοσηλευτική φροντίδα προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά είναι η ίδια με τη φροντίδα αρρώστου με εγχείρηση θώρακα.
Ο άρρωστος µε καρκίνο που υποβάλλεται σε ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία αναπτύσσει πολύ συχνά στοματίτιδα, γι’ αυτό επιβάλλεται η συχνή φροντίδα του στόµατος και η ενημέρωση του θεράποντος γιατρού.
Η πλήρης διατροφή είναι απαραίτητη στους ασθενείς που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της νόσου, γιατί είναι συνήθως καχεκτικοί.
Επιβάλλεται η µμέτρηση ζωτικών σηµείων και η απεικόνιση στο διάγραµµα, ιδιαίτερα όταν υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, γιατί πολλές φορές πέφτει η αρτηριακή πίεση κάτω από τα φυσιολογικά επίπεδα.
Το κυτταροστατικά φάρµακα πρέπει να ετοιμάζονται σε ειδικό χώρο, γιατί είναι τοξικά και δημιουργούν προβλήματα στο προσωπικό όταν δεν παίρνονται τα κατάλληλα µέτρα.
Αν δεν υπάρχει στο φαρμακείο κεντρικός χώρος για παρασκευή αυτών των φαρµάκων, τότε πρέπει να δημιουργηθεί ειδικός χώρος στα τμήµατα, εξοπλισμένος µε μηχάνημα κάθετης ροής (Hood) και το άτοµο που ετοιμάζει αυτό τα φάρµακα να φοράει μπλούζα µε μανικέτια, διπλά γάντια, µάσκα και γυαλιά.
Οι άρρωστοι που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, είναι επιρρεπείς σε λοιμώξεις γι’ αυτό νοσηλεύονται σε μονόκλινο δωμάτιο και παίρνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για λοιμώξεις
Οι άρρωστοι που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία πολύ συχνά αναπτύσσουν δερματικές αλλοιώσεις. Στην περίπτωση που υπάρχει ξηρή απολέπιση, μπορεί να χρησιμοποιείται, τοπικά, ενυδατική λοσιόν για ανακούφιση από τον κνησμό. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται αποσμητικά, γιατί είναι ερεθιστικά και επίσης, πρέπει να αποφεύγεται η τριβή ή η πίεση στην περιοχή που υπάρχει ξηρή απολέπιση.
Στις περιπτώσεις που βγαίνει υγρό, γίνεται φροντίδα µε χρησιμοποίηση, τοπικά, αντισηπτικών ή αντιβακτηριακών κρεμών, τοποθετείται αποστειρωμένη γάζα, η οποία στερεώνεται πάνω στο δέρμα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *