Επειδή στον πνεύμονα υπάρχει άφθονος χαλαρός συνδετικός ιστός και πολλά αγγεία μεταξύ των κυψελίδων, η πιο έντονη εκδήλωση της φλεγμονής είναι το εξίδρωμα. Το υγρό που περιβάλλει τις κυψελίδες περιορίζει το ξεδίπλωμά τους και τις πιέζει, προκαλώντας δύσπνοια. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δύσπνοια µμειώνεται, όταν o άρρωστος ξαπλώσει από την πλευρά του άρρωστου πνεύμονα, ενώ αυξάνεται, όταν γυρίσει από την υγιή πλευρά. Αυτό γίνεται, γιατί στη δεύτερη περίπτωση, ο υγιής πνεύμονας συμπιέζεται από το βάρος του σώματος, ενώ ο άρρωστος πνεύμονας, που βρίσκεται από πάνω, έχει περιορισμένη ικανότητα να ξεδιπλώνεται και να γεμίζει με αέρα κατά την εισπνοή.
Όταν στη φλεγμονή συμμετέχουν και οι κυψελίδες (κυψελιδίτιδα), δημιουργείται βήχας που είναι ξηρός και κοφτός. Αν η φλεγμονή περιλάβει και τους βρόγχους, έχουμε βρογχοπνευμονία, οπότε συνυπάρχουν και εκδηλώσεις βρογχίτιδας .
Επειδή το εξίδρωμα είναι άφθονο, ακολουθούν ηλεκτρολυτικές διαταραχές και προβλήματα µε την ισορροπία ύδατος του οργανισμού. Συνήθως υπάρχει πυρετός, που είναι αρκετά ως πολύ ψηλός και κατά κανόνα συνεχής, δηλαδή οι διακυμάνσεις του δεν ξεπερνούν τον ένα βαθμό Κελσίου.