Κλινικές εκδηλώσεις.
Λόγω της πολλαπλότητας των βλαβών, η νόσος μπορεί να έχει ποικίλες νευρολογικές εκδηλώσεις (διαταραχές όρασης, επιληπτικές κρίσεις, επίμονες αιμωδίες, ημιπάρεση, παραπάρεση, διαταραχές αισθητικότητας, αστάθεια βάδισης, ίλιγγος). Μερικές φορές τα συμπτώματα είναι άτυπα (εύκολη κόπωση, κεφαλαλγία, άλγη στα άκρα, κατάθλιψη).
Γι’ αυτό, αν κάποιος νέος ενήλικας παρουσιάζει οποιοδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει να διερευνάται η πιθανότητα αν πάσχει από τη νόσο.
Ιδιαίτερη σημασία έχουν διαταραχές όρασης που δεν οφείλονται σε οφθαλμολογικά αίτια καθώς και επίμονες αιμωδίες (μουδιάσματα) στα άκρα ή στο πρόσωπο.
H πορεία της νόσου χαρακτηρίζεται συνήθως από εξάρσεις και υφέσεις για πολλά χρόνια. Κάθε έξαρση (λέγεται και «ώση») εκδηλώνεται με την αιφνίδια εγκατάσταση μιας νευρολογικής συνδρομής, που βελτιώνεται σε μερικές μέρες ή εβδομάδες, όμως συχνά αφήνει μια μόνιμη νευρολογική δυσλειτουργία. Δεν υπάρχει τρόπος να προβλεφθεί το πότε θα παρουσιαστεί η επόμενη «ώση» – κρίση, ούτε το πόσο σοβαρή θα είναι. Άλλοι ασθενείς καταλήγουν σε σοβαρή αναπηρία ή στο θάνατο λίγους μήνες μετά την πρώτη εκδήλωση, ενώ άλλοι ζουν χωρίς σοβαρά προβλήματα για πολλά χρόνια.
ή
Συμπτώματα:
Τα συμπτώματα εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία. Η πάθηση εξελίσσεται κατά «ώσεις», δηλαδή εμφανίζονται διάφορα νευρολογικά συμπτώματα ξαφνικά (εξάρσεις), που διατηρούνται για κάποιο διάστημα και υποχωρούν μόνα τους.
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι:
- τρόμος στις εκούσιες κινήσεις
- δυσαρθρία
- νυσταγμός
Επιπλέον μπορεί να συνυπάρχουν:
- Διαταραχές από τα μάτια (διπλωπία, στραβισμός).
- Διαταραχές από το αιθουσαίο (ίλιγγοι).
- Αισθητικές διαταραχές (αιμωδίες, μυρμηκιάσεις, παραισθήσεις).
- Κινητικές διαταραχές (σπαστικό βάδισμα).
- Νευροφυτικές διαταραχές.
- Επιληπτικές κρίσεις.
- Ψυχικές διαταραχές (συγκινησιακή αστάθεια, πολυλογία, ευφορία).